Koffie

Kwam aanvliegen een schotel
op zoek naar een kop.
Een kop met inhoud;
en een toefje slagroom
er boven op.

Die schotel kon landen
en kon in vereniging bestaan;
met die kop die zich
laat vullen met de troost in
ieders menselijk bestaan.

Buitenaards eens verrezen
kwam de schotel eens door
de bocht; in contact met
de kop voor het dagelijkse
zwarte vocht.

Sedertdien kan het ons
ontroeren wanneer wij
driemaal in het kopje
roeren, dat een heel universum
in gang wordt gezet;
door de koffie zo’n onmisbaar
dagelijks genoegen met
buitenaardse pret.